Pompowtryski

1. Pompowtryski czy pompowtryskiwacze?

To tylko kwestia nazewnictwa - w gruncie rzeczy chodzi o to samo, czyli o elementy układu paliwowego w silnikach wysokoprężnych o zapłonie samoczynnym. Pompowtryski używane są od 1994 roku kiedy to po raz pierwszy użyto ich w samochodzie ciężarowym marki Volvo. Wkrótce z tego rozwiązania skorzystano w markach takich jak Scania i Iveco. W samochodach osobowych zaczęto stosować pompowtryski dopiero w latach 1998 w takich markach jak Volkswagen b5 b6, Audi, Skoda, Seat 2.0 1.9 TDI 130 KM Touran, ale również do niektórych modeli marki Mitsubishi.
Wszystkie pompowtryskiwacze Bosch i pompki PLD naprawiamy i regenerujemy w naszych pracowniach diesla w Stalowej Woli.

Pompowtryskiwacze i jednostkowe pompki PLD Bosch:

2. Budowa pompowtrysków

Pompowtrysk łączy w sobie pompę i wtryskiwacz, ale razem z elektronicznie sterowanym zaworem tworzy jeden wysokociśnieniowy system wtrysku bezpośredniego. Pompowtrysk złożony jest z takich elementów jak: rozpylacz, iglica, komora wysokociśnieniowa, przelew, dopływ paliwa, tłoczek regulacji ciśnienia wtryskiwacza, zawór elektromagnetyczny, a także tłoczek pompy. Pompowtrysk jest zabudowany bezpośrednio na głowicy silnika za pomocą klocka dociskowego.
Pompowtrysk Bosch:

Zintegrowanie pompy, wtryskiwacza oraz elektromagnetycznego zaworu sterującego w jedną całość pozwoliło wyeliminować przewód wysokociśnieniowy i zarazem pulsacje przewodów, które pod wpływem ciśnienia komplikowały doregulowanie dawki paliwa. Wynikiem takiego rozwiązania jest zwiększenie precyzji sterowania, ale także i efektywność pracy silnika. Pompowtryskiwacze od początkowych zastosowań podawały dawkę przy ciśnieniu 2050 barów co przy konkurencyjnej technologii common rail jest wynikiem naprawdę dobrym. Natomiast rozwój elektroniki umożliwił za pomocą elektrozaworów podawanie dawki wtrysku na fazę wstępną i zasadniczą.

3. Trzy generacje pompowtryskiwaczy

Pierwsza generacja pompowtrysków została wprowadzona do produkcji w 1994 roku do samochodów ciężarowych, natomiast w 1998 roku została zastosowana do samochodów osobowych z silnikami z dwoma zaworami na cylinder. Do pierwszej generacji pompowtrysków należały układy UI1.1, UI1.2, UI1.3, UI1,4 i UI1.5, a dla samochodów ciężarowych skierowany był układ UIN1.

Pompowtryski drugiej generacji UI2 były mniejsze, co umożliwiało zastosowanie ich do silników 16-zaworowych, dodatkową zmianą w tych pompowtryskach było mocowanie z jednej na dwie śruby. Bardzo ważną zmianą pompowtryskiwaczy drugiej generacji był rozwój elektrozaworów o znikomym czasie zwłoki działania. Dawka pilotażowa była wtryskiwana z lekkim wyprzedzeniem do dawki zasadniczej, co sprawiało, że praca silnika była cichsza, a także mniej „twarda”, czyli narastanie ciśnienia nad tłokiem było łagodniejsze.

Pompowtryski trzeciej generacji systemu UIN3 rozpoczęto produkcję w 2005 roku i montowane są tylko do samochodów ciężarowych Iveco w silnikach Cursor.

Wady i zalety pompowtrysków

Zalety pompowtrysków
Pompowtryski przestały być montowane do samochodów osobowych grupy Volkswagen, ale to nie oznacza, że zostały wyparte przez lepszą konkurencyjną technologię Common Rail, raczej przez obostrzenia dotyczące emisji spalin, które coraz trudniej osiągnąć w tej technologii. Pompowtryski mają swoje plusy w prostej budowie łączącej pompę wraz z zaworem i wtryskiwaczem w jeden zespół, kolejną zaletą na pewno jest większa tolerancja na gorsze paliwo, czyli zanieczyszczenia w oleju napędowym. Wciąż niedoścignionym parametrem dla układu common rail jest wysokie ciśnienie, które w nowych pompowtryskach może uzyskać aż 2200 barów.

Wady pompowtrysków
Pompowtryski ze względu na swoją budowę wymagają odpowiedniej adaptacji silnika spowodowane umieszczeniem dodatkowych krzywek na wałku rozrządu, które napędzają pompowtryski. Ponadto pompowtryski z powodu specyficznego układu sterowania nie mają możliwości realizować tyle faz wtrysku jak w układzie Common Rail. Silniki oparte na pompowtryskach charakteryzuje również mniejsza kultura pracy silnika oraz są głośniejsze w porównaniu do układu CR.